غم آبادي به نام زندگاني ساختم بي تو                    زبيم شام تنهايي به غم پرداختم بي تو

به زير ران ما اسب جواني بود و شادي ها                  رميدي از من و تنهاي تنها تاختم بي تو

عزيزم خواستم يوسف كنعان من باشي                    ز جان بگذشتم  و خود را به چاه انداختم بي تو

پس از آن دوستي ها عاشقي ها آشنايي ها             براي خود در اين غمخانه زندان ساختم بي تو

چنان در خويش ميگريم كه شايان هم نميداند             به لبهايت قسم لبخند را نشناختم بي تو  

ميان پاكبازان سرفرازم زانكه اين هستي                   قماري بود و يكسر هستي ام را باختم بي تو

نظرات شما عزیزان:

doost shem

ساعت0:13---15 مهر 1390

[وب سایت]

میدونی خدا چه چیزی افریده که حالا بشیمونه

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: